Een cliënt vertelt:
“De eerste Corona-klachten leken even op een griep, maar na 2 dagen op bed werd ik enorm benauwd en had ik venijnige pijnen vanuit het longgebied. Dit hield paar weken aan (vergelijk gerust met wekenlang weeën), geregeld momenten als in een roes doorstaan. Aangezien zelf gemeten hartslag in orde was en ik in telefonisch gesprek met huisarts in zinnen kon praten, was het advies rustig blijven uitzieken. Pas als ik de trap moest opkruipen, of bij oplopende koorts, moest ik direct bellen.
Dit bleef ik keer na keer horen. Van bed naar toilet was intussen al een flinke uitdaging en na het oplopen van trap of het voeren van een telefoongesprek moest ik al flink bijkomen. Na 3 weken kon ik bed en bank vaker verlaten. Langzaam aan kon ik wat werken aan mijn sterk verminderde conditie; mijn spieren verzuurden vaak gauw, hadden het zwaar.
Na 2 maanden werd ik opnieuw benauwder. Omdat ik ook duizelingen had, werd ik (nu pas) uitgebreider gescreend bij SEH (covid19 unit), en het bleken herstelklachten. Geen actief virus meer, gelukkig, maar ik was blijkbaar gaan overademen, disfunctioneel gaan ademen. Ook stak toen een blaasontsteking op en weer wat weken later darmklachten.
Inmiddels kreeg ik van de fysio ademhalingsoefeningen en direct kwam het hoesten los. Eindelijk konden mijn longen het slijm opruimen. Dit bleef tot in de zomer aanhouden, er werd genoemd dat het astmatische (herstel)klachten leken te zijn. In de zomer was ik aardig opgekrabbeld, was vooral mijn energie nog lang niet op peil. Halverwege de hittegolf kreeg ik opnieuw klachten aan mijn luchtwegen. Bij flinke vermoeidheid steekt tevens keer op keer een naar gevoel in mijn keel op.
Inmiddels ben ik weer zo goed als volledig werkzaam, maar na ruim een half jaar kamp ik nog altijd met vervelende klachten die me zeer belemmeren. Thuis/privé kom ik nog aan erg weinig toe behalve het hoognodige. Ademhalingsoefeningen geven wel verbetering, maar mijn lijf kan er maar geen volledige automatisme in krijgen. In de afgelopen maanden is van alles uitgezocht, onder andere via meerdere bloedtesten en longfoto; gelukkig is er niks zorgwekkenders gaande.
Dat is fijn, maar ik merkte dat ik meer en meer moeite kreeg met het trage herstel.
Na eerdere stappen wilde ik mijn lijf een boost geven. Ik ben naar Heidi, een craniotherapeut, gestapt. Dat begon al met heel goed luisteren. Daarna is ‘gewerkt’ aan mijn zelfherstellend vermogen. Het heel fijne van een behandeling is, naast het luisterende oor, de langdurige zachte aanrakingen tijdens de behandeling, daar waar de therapeut inziet dat dat nodig is. Enkele momenten leek ik bijna in slaap te vallen, zo ontspannen als ik me voelde. Die gehele ontspanning voelde zó fijn! Je zag na afloop ook het verschil met hoe ik binnenkwam, mijn ogen straalden nu weer. Met een erg fijn gevoel liep ik naar buiten, de zon in.
In de dagen erna voelde het vanuit longgebied echt meer ontspannen, ademhalen ging wat minder moeizaam, mijn borstkas voelde minder beurs… Nog steeds! Ongelooflijk dat het zo’n goede zet bleek voor mijn lijf.
Ook fijn is een emotionele ontlading die erna kwam. Terwijl ik eerder dacht dat het heftige verloop mij mentaal niet zozeer in de weg stond. Ik was, bleek dankzij de sessie, teveel bezig (geweest) met willen herstellen. Eerder was ik niet toe aan het verwerken van het traumatische verloop van deze ziekte, maar nu wel. Ook die bewustwording en ontlading zorgt voor een minder belemmerd gevoel, een stukje last dat ik kwijt ben.
Alsnog heb ik een weg te gaan, maar ik ben er erg van overtuigd dat craniosacrale therapie veel kan doen voor een (niet fit) lijf. Zeker in het moeizame langdurig herstelproces na Corona ervaar ik bij reguliere zorg nog niet makkelijk tot diepe verbetering te komen, behandeling ervaar ik als vrij oppervlakkig. De craniobehandeling zorgt dat in de oorsprong van een klacht iets wordt bewerkstelligd.”